Films kunnen een meerwaarde krijgen wanneer je de - onmogelijke - omstandigheden kent waarin zij gemaakt zijn. Dat geldt in extreme mate voor het terecht met de Gouden Beer bekroonde Taxi Teheran van Jafar Panahi, die als één van de belangrijkste filmmakers van Iran zijn gedachtengoed heeft moeten bekopen met een ernstige inperking van zijn -creatieve- bewegingsvrijheid. In de film heeft Panahi in plaats van filmopnamen in het openbaar gekozen voor de intieme setting van zijn ‘eigen’ taxi waarmee hij door de straten van Teheran rijdt. In de beslotenheid van de wagen creëert hij de perfecte sfeer waarin de verhalen loskomen van de meest uiteenlopende inwoners van Teheran.